Ο Άργος, το Πιστό σκυλί του Οδυσσέα, παραμένει ένα από τα πιο
εμβληματικά σύμβολα Πίστης στην Αρχαία Λογοτεχνία.
Η ιστορία του προέρχεται από την Οδύσσεια του Ομήρου, ένα Επικό
Ποίημα του 8ου αιώνα π.Χ. που εξιστορεί το μακρύ κι επικίνδυνο ταξίδι του
Οδύσσεια καθώς προσπαθεί να επιστρέψει στην Πατρίδα του μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Μετά από 20 χρόνια απουσίας γεμάτα μάχες, ναυάγια και συνεχείς απειλές θανάτου,
ο Οδυσσέας επιστρέφει επιτέλους στην Ιθάκη, την Πατρίδα του, αλλά
μεταμφιεσμένος. Κανείς δεν τον αναγνωρίζει, ούτε η Οικογένειά του ή οι
στενότεροι Φίλοι του. Αλλά υπάρχει μια ψυχή που το κάνει.
Ο Άργος, το γέρικο σκυλί του, παραμελημένο κι αδύναμο, ξαπλωμένο
σ' έναν σωρό χώμα, τον βλέπει από μακριά. Τ' αυτιά του σηκώνονται, η ουρά του
κουνιέται απαλά. Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ αδύναμος για να σταθεί, βρίσκει
τη δύναμη ν' αναγνωρίσει τον μοναδικό που περίμενε τόσα χρόνια.
Αυτή η σύντομη, αλλά δυνατή σκηνή, εμφανίζεται στη Γωνία 17 της
Οδύσσειας κι έχει παραμείνει ως μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές σε όλη τη
Λογοτεχνία. Ο Άργος, ξεχασμένος από όλους, αλλά προσκολλημένος στην ελπίδα,
βλέπει επιτέλους τον Κύριό του γι' άλλη μια φορά. Με αυτήν τη μικρή, ήσυχη
στιγμή χαράς, άφησε τη ζωή να φύγει, πεθαίνοντας εν ειρήνη.
Είναι μια απόδειξη της Αιώνιας Αγάπης των σκύλων: ποτέ δεν
ξεχνούν, δεν σταματούν ποτέ να ελπίζουν και ποτέ δεν σταματούν να αγαπούν. Η
Πίστη του Άργους είναι διαχρονική, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμη και στις πρώτες
ιστορίες, ο δεσμός μεταξύ Ανθρώπων και σκύλων φαινόταν ήδη Ιερός. Για όποιον
έχει αγαπήσει έναν σκύλο, αυτή η σκηνή αγγίζει βαθιά την καρδιά του. Δεν
πρόκειται για το μεγαλείο ή τον ηρωισμό, είναι για την Ήρεμη Δύναμη της
Αφοσίωσης.
//////////////////////////////////////////////////////////////
Argos, the Faithful dog of Odysseus.
Argos, the Faithful dog of Odysseus,
remains one of the most iconic symbols of loyalty in ancient literature.
Its story comes from Homer's Odyssey, an
eighth-century BC epic poem that chronicles Odyssey's long and perilous journey
as he attempts to return home after the Trojan War. After 20 years of absence
filled with battles, shipwrecks and constant death threats, Odyssey finally
returns to Ithaca, his homeland, but in disguise. No one recognizes him, not
even his family or closest friends. But there is a soul that does.
Argos, his old dog, neglected and weak,
lying on a pile of dirt, sees him from afar. Her ears stand up, her tail wags
softly. Despite being too weak to stand, she finds the strength to recognize
the only one she had waited for all those years.
This short but powerful scene appears in
Corner 17 of The Odyssey and has remained as one of the most moving moments in
all of literature. Argos, forgotten by all but still clinging to hope, finally
sees his master once again. And with that small, quiet moment of joy, let go of
life, dying in peace.
It's a Testament to the eternal love of dogs: they never forget, never stop hoping, and never stop loving. Argos loyalty is timeless, reminding us that even in the earliest stories, the bond between humans and dogs already seemed sacred. For anyone who has loved a dog, this scene touches the heart deeply. It's not about greatness or heroism, it's about the quiet Power of Devotion.